Ön uç arka uç

Peki, uygulamaları çözdük, temel sınıflandırmayı yaptık, web uygulamalarının türlerini sıraladık. Ama yine de nasıl çalışıyor?

Ve burada çok önemli terimlere geliyoruz.

Ön Uç ve Arka Uç

En basit örnek tiyatrodur. Gösteriye geliyoruz, sanatçıları sahnede görüyoruz, onları alkışlıyoruz, karşılığında yay alıyoruz. Aynı zamanda tiyatronun oditoryumla sınırlı olmadığını ve sahneyle bitmediğini de biliyoruz. Bir yerde kostümler dikilir, soyunma odasında hazırlıklar yapılır, bir yerde yönetmen talimat verir. Bütün bunları görmüyoruz, ama orada olduğunu ve tüm bunlar olmadan tiyatronun çalışamayacağını kesin olarak biliyoruz.

Hemen hemen aynı şekilde, her şey web uygulamalarında düzenlenir.

Gördüğümüz bir katman var. Bir siteyi açtığımızda görüntülenen sayfa. Bu sayfa muhtemelen bir tür animasyona ve hatta tıklayabileceğiniz düğmelere sahiptir.

Bu görünür katmana “ Ön Uç ” denir. Kullanıcı tarafında olan her şeyi içerir. Cihazınızın ekranında görüntülenen her şey. Görebildiğin ve hatta hissedebildiğin bir şey.

Ancak aynı zamanda, her şeyin ön uçla sınırlı olmadığından emin olabiliriz. Sonuçta, son zamanlarda ön ucun kendisi bile ne ekranda ne de bilgisayarın belleğinde. Başka bir site açmaya ve adresini tarayıcıya girmeye karar verdiğimizde görünür.

Siteyi görüntülemek ve bir yanıt almak için talepte bulunuyoruz. Hangi bloklara sahip oldukları, nerede bulundukları, nasıl göründükleri, hangi yazı tiplerinin kullanıldığı. Bir düğmeye basıyoruz ve komut, bazı bilgileri hesaplamak, bir cevap vermek ve soruna bir çözüm sağlamak için sunucuya gidiyor. Bu istek ve yanıt sistemi, İstek-Yanıt, tüm Web uygulamalarının nasıl çalıştığının temel taşıdır.

İnternet üzerinden yapılan istek sunucuya, gözümüze görünmeyen tarafa, “ Arka Uç ”a gider. Aynı zamanda, isteğin kendisi de belirli bilgileri içerir, bazı parametreleri vardır. Bu bilgilere dayanarak, arka uç hangi yanıtın gönderileceğine karar verir (veya kibarca başını sallayabilir, isteğin alındığını onaylayabilir, ancak daha fazla veri iletmez).

HTTP

Veri aktarım protokolünün kendisine HTTP - Köprü Metni Aktarım Protokolü denir. Bu 4 harfi tarayıcının adres çubuğunun başında görebilirsiniz. Bu, etkileşimin HTTP protokolü kullanılarak gerçekleştirileceğini bildirir. Tarafların hangi dilde iletişim kuracakları konusunda anlaştıklarını söyleyebiliriz.

Ve adının sizi aldatmasına izin vermeyin. Gerçekten de, İnternet'in şafağında, protokol yalnızca hiper metin için tasarlandı. Yani, başka bir sayfaya gitme yeteneğine sahip, bağlantı içeren metin, başka bir metin alın. Artık herhangi bir veriyi aktarmanıza izin veriyor: Tik-Tok'tan komik resimler, şarkılar, dans videoları.

Kursun sonraki modüllerinde, istek ve yanıtların yapısını ayrıntılı olarak ele alacağız. Yanıtları olan istekler ve bunların işlenmesi için mantık oluşturacağız. Bu aşamada, verileri ön uçtan arka uca aktarma ilkesini anlamak yeterlidir ve bunun tersi de geçerlidir.

veritabanları

Bu arada, verilerin kendisi sihirle görünmüyor. Ön uçtaki isteklerin görünümünü anlamak kolaydır - bunları kendiniz girersiniz. Ancak size bilgi aktarmak için, bir şekilde depolanmasını ve işlenmesini organize etmeniz gerekir.

Bu amaçla “ Veritabanları ” (DB) çalışır. Verileri yapılandırılmış bir biçimde depolarlar. Ve bu verileri yöneten sistemler var - DBMS (Veritabanı Yönetim Sistemi). Veritabanına yeni veriler yazmanıza, oradan veri almanıza, değiştirmenize, silmenize izin verir (Bütün bunlar birlikte CRUD - Oluştur, Oku, Güncelle, Sil) kısaltması ile gösterilir. Ayrıca tüm bunları ilerideki modüllerde detaylı olarak inceleyeceğiz. AppMaster.io'da genel olarak veritabanlarının neler olduğunu, çalışmalarının nasıl organize edildiğini ve bunları yönetmenin ne kadar kolay olduğunu anlayalım .