İlişkisel veritabanları bağlamında, bir "Alt Şema", orijinal veritabanı şemasının bir alt kümesini veya belirli bir görünümünü tanımlayan mantıksal bir veritabanı yapısıdır. Alt şema, esas olarak, bir kullanıcının veya uygulamanın özel ihtiyaçlarını karşılamayı amaçlayan veritabanının özel bir temsilidir. Bir veritabanı yöneticisi veya sistem mimarı, uygun alt şemaları tanımlayarak, ilişkisel bir veritabanında depolanan verilere erişimi etkili bir şekilde bölümlendirebilir, kullanıcıların ve uygulamaların yalnızca ilgili işlemleri için ihtiyaç duydukları bilgilere erişmelerini sağlayabilir. Bu kavram veritabanı güvenliğini, bütünlüğünü ve performansını korumak için hayati öneme sahiptir.
Bir alt şema, temel şema (veya fiziksel şema) ile verilere erişmesi gereken kullanıcı/uygulama arasında bir ara katman görevi görür. Temel şema, verileri fiziksel olarak düzenleyen tüm tablolar, ilişkiler, kısıtlamalar ve dizinler dahil olmak üzere ilişkisel veritabanının genel yapısını temsil eder. Öte yandan alt şema, bu temel şemanın mantıksal bir görünümüdür ve amaçlanan kullanıcı veya uygulama için yalnızca ilgili bölümleri ortaya çıkarır. Veritabanı yöneticisi, çeşitli amaçlara yönelik alt şemalar oluşturarak net sınırlar oluşturabilir ve kullanıcılar, uygulamalar ve veritabanının kendisi arasındaki etkileşimleri etkili bir şekilde yönetebilir.
Örneğin finans, insan kaynakları ve satış gibi birden fazla departmanın bulunduğu bir organizasyonu düşünün. Tek bir ilişkisel veritabanı tüm departman verilerini depolayabilir; ancak tüm çalışanların her departmanın bilgilerine erişmesi gerekmez. Kuruluş, her departman için ayrı alt şemalar tanımlayarak, finans çalışanlarının yalnızca finansla ilgili verileri görüntüleyebilmesini ve bunlarla etkileşimde bulunabilmesini, İK çalışanlarının ise yalnızca İK ile ilgili verilerle ilgilenmesini vb. sağlayabilir. Bu sınırlı erişim, veri güvenliğini artırır ve genel sistem yönetilebilirliğini artırır.
Alt şemalar ayrıca veriler üzerinde belirli kısıtlamalar uygulayacak şekilde de tasarlanabilir. Örneğin, yalnızca okuma erişimine izin veren bir alt şema tanımlanabilir ve bu alt şemayı kullanan herhangi bir uygulamanın veya kullanıcının temel verileri değiştirememesi sağlanır. Ek olarak, farklı kullanıcı rolleri için alt şemalar oluşturmak, ilişkisel bir veritabanı sistemi içinde verimli ve yönetilebilir rol tabanlı erişim kontrolünü (RBAC) güçlendirir.
Alt şemaların uygulanması, veritabanı şemasını yönetilebilir bileşenlere bölerek karmaşıklığını ve boyutunu etkili bir şekilde azaltır. Bu da daha küçük bir alt şemanın daha hızlı değerlendirilip erişilebilmesi nedeniyle daha iyi performansa yol açabilir. Üstelik hata riskini azaltır, bakım ve şema güncellemelerini basitleştirir.
AppMaster gibi no-code bir platformla çalışırken alt şemaların gücünden yararlanmak, uygulama geliştirme sürecine büyük fayda sağlayabilir. Geliştiriciler, çeşitli uygulama bileşenlerinin özel ihtiyaçlarına göre uyarlanmış bir dizi alt şema tanımlayarak, ilişkisel veritabanıyla güvenli ve verimli bir şekilde etkileşime giren modüler ve ölçeklenebilir çözümler oluşturabilir. AppMaster, gereksinimler değiştiğinde uygulamaları sıfırdan yeniden oluşturarak teknik borcu ortadan kaldırmak, alt şemaların oluşturulan uygulamalarla sorunsuz bir şekilde bütünleşmesini sağlamak, onları güncel ve performanslı tutmak için tasarlanmıştır.
Özetle, bir alt şema, ilişkisel bir veritabanının temel şemasının belirli bir görünümünü veya alt kümesini temsil eder. Temel amacı, farklı kullanıcılar ve uygulamalar için verilerin belirli bölümlerine kontrollü ve güvenli erişim sağlamaktır. Bu, bir veritabanı sisteminin erişimi bölümlendirmesine, güvenliği daha iyi yönetmesine ve performans seviyelerini korumasına olanak tanır. AppMaster gibi No-code platformlar, alt şema kullanmanın avantajlarını artırarak geliştiricilerin, müşterilerinin ve işletmelerinin ihtiyaçlarına göre uyarlanmış güçlü, ölçeklenebilir ve verimli uygulamaları hızlı bir şekilde geliştirmelerine olanak tanır.
