İlişkisel veritabanları bağlamında Normal Form, fazlalığı en aza indirmeyi, tutarlılığı artırmayı ve çeşitli veritabanı işlemlerinin verimli bir şekilde yürütülmesini sağlamayı amaçlayan belirli bir veritabanı şeması içindeki belirli bir organizasyon ve yapı düzeyini ifade eder. Normal Formlar, bu sistemlerin performansını, bütünlüğünü ve sürdürülebilirliğini optimize etmeye yardımcı oldukları için ilişkisel veritabanlarını tasarlamanın ve sürdürmenin önemli bir yönüdür. Her biri kendi kurallarına ve işlevlerine sahip olan ve genellikle Birinci Normal Form (1NF), İkinci Normal Form (2NF), Üçüncü Normal Form (3NF), Boyce-Codd Normal Form (BCNF veya 3.5) olarak adlandırılan birden fazla normalleştirme düzeyi mevcuttur. NF), Dördüncü Normal Form (4NF) ve Beşinci Normal Form (5NF).
Veritabanı tablolarının bu Normal Formlara uymasını sağlama sürecine normalizasyon denir. Normalleştirme, veri fazlalığını azaltacak ve sütunlar arasında işlevsel bağımlılıkları zorunlu kılacak şekilde büyük tabloların daha küçük tablolara bölünmesini içerir. Bu işlevsel bağımlılıklar, bir tablodaki veri öğelerinin birbirleriyle nasıl ilişkili olduğunu açıklamaya yardımcı olur, böylece kötü tasarlanmış veritabanı şemalarından kaynaklanabilecek ve veri bozulmasına veya kaybına yol açabilecek ekleme, güncelleme ve silme anormallikleri gibi veri anormalliklerini önler.
Sektördeki ilişkisel veritabanlarının çoğu, veri bütünlüğü ile verimlilik arasında iyi bir denge sağladığı düşünüldüğü için Üçüncü Normal Form düzeyinde çalışır. Ancak, AppMaster no-code platformu kullanılarak oluşturulanlar gibi karmaşık yazılım sistemlerinin gereksinimlerine bağlı olarak bazen daha yüksek Normal Formlara ulaşmak gerekli olabilir. Bu kurallara bağlı kalmanın AppMaster kullanılarak oluşturulan uygulamaların performansı, ölçeklenebilirliği ve sürdürülebilirliği üzerinde önemli bir etkisi olabilir.
Birinci Normal Form (1NF), normalleştirmenin en temel seviyesidir ve diğerleri için temel görevi görür. Aşağıdaki özelliklere sahip bir tablonun 1NF'de olduğu kabul edilir:
- Tablodaki tüm girişler atomiktir, yani tek bir değer içerirler.
- Tablodaki tüm girişler benzersiz bir tanımlayıcı veya birincil anahtarla tanımlanır.
- Sütun sırası ve satır sırasının tablo içindeki verilerin yorumlanması üzerinde hiçbir etkisi yoktur.
İkinci Normal Form (2NF), 1NF'yi temel alır ve birincil olmayan tüm anahtar niteliklerinin tamamen işlevsel olarak tablonun birincil anahtarına bağımlı olmasını sağlayarak tutarlılığı daha da güçlendirir. Bu, kısmi bağımlılıkları ortadan kaldırır ve veri depolamadaki fazlalığı azaltır.
2NF'nin başarılı bir şekilde uygulanmasının ardından elde edilen Üçüncü Normal Form (3NF), geçişli bağımlılıkları kaldırarak bir adım daha ileri giderek birincil olmayan anahtar niteliklerinin diğer birincil olmayan anahtar niteliklerine değil yalnızca birincil anahtara bağlı olmasını sağlar. Bu normalleştirme düzeyi, dolaylı bağımlılıkların veritabanı içinde tutarsızlıklara neden olmasını önler.
Boyce-Codd Normal Formu (BCNF veya 3.5NF), 3NF şemasında kalmaya devam edebilecek belirli anormallikleri gideren 3NF'nin daha katı bir sürümüdür. BCNF, uygun aday anahtarların varlığına daha güçlü bir vurgu yapar ve artıklığı ve çakışan bilgileri ortadan kaldırırken işlevsel bağımlılıkları destekler.
Dördüncü Normal Form (4NF), tablolardaki çok değerli bağımlılıkların ortadan kaldırılmasıyla ilgilenir. Bu tür bağımlılıklar, bir tablodaki birden fazla özelliğin varlığı verilerin gereksiz şekilde çoğaltılmasına yol açtığında ortaya çıkar. 4NF, tek bir tablo içinde birden fazla iç içe geçmiş bağımlılığa sahip olmak yerine, her bir özelliğin birincil anahtara bağımsız olarak bağlı olmasını sağlar.
Beşinci Normal Form (5NF), normalleştirmenin en yüksek düzeyidir ve temel kısıtlamalar tarafından ima edilmeyen birleştirme bağımlılıklarının kaldırılmasını hedefler. 5NF, karmaşıklığı nedeniyle pratikte yaygın olarak elde edilememektedir ve 4NF'ye bağlılığın çoğu uygulama için genellikle yeterli olduğu düşünülmektedir.
Genel olarak Normal Formlar kavramı, verimli, tutarlı ve sürdürülebilir ilişkisel veritabanlarının geliştirilmesinde çok önemli bir rol oynar. Geliştiriciler normalleştirme sürecini takip ederek en uygun veritabanı tasarımını teşvik ettiklerinden emin olurlar. AppMaster platformu bağlamında bu ilkelere bağlı kalmak, performansın artmasını ve teknik borcun azalmasını sağlayarak sağlam ve ölçeklenebilir uygulamaların kolaylıkla oluşturulmasına olanak sağlayabilir.
