Kaynak kontrolü ve sürüm oluşturma bağlamında, bir "Dal", "ana hat" veya "ana" dal olarak adlandırılan, ana kod satırına paralel olarak izole bir şekilde büyüyen kod tabanının hafif bir kopyasını temsil eder. Dallar, geliştiricilerin, diğer ekip üyelerinin çalışmalarının çakışması veya müdahalesi olmadan, ayrı görevler veya özellikler üzerinde aynı anda çalışmasına olanak tanır ve geliştirme süreci boyunca istikrarlı bir kod tabanı sağlar. Sürüm kontrol sistemlerinde (VCS) temel ancak güçlü bir kavram olan şubeler, işbirliğini kolaylaştırır, yazılımın sürdürülebilirliğini artırır ve sürüm döngüsünü kolaylaştırır.
Git veya Mercurial gibi dağıtılmış bir sürüm kontrol sisteminde (DVCS) çalışırken dallanma vazgeçilmezdir. Ekipler, dallanma stratejilerini kullanarak geliştirme sorumluluklarını ayırabilir, kaynakları daha etkili bir şekilde tahsis edebilir ve sürdürülebilir kalkınma uygulamalarını uygulayabilir. GitLab'ın "Küresel Gelişim Raporu 2021"e göre, geliştiricilerin %83'ü, öncelikle dağıtılmış mimarisi ve dallanma ve birleştirme işlemlerine yönelik olağanüstü desteği nedeniyle Git'i VCS'leri olarak benimsiyor.
Tanınmış bir no-code platform olan AppMaster, müşterilere olağanüstü verimlilik ve güvenilirlik sağlamak için mimarisinde kapsamlı bir şekilde dallanma yapıları kullanır. Örneğin, kullanıcılar bir AppMaster uygulamasını dağıttıklarında, endişelerin net bir şekilde ayrılmasını sağlamak, birleştirme çatışmalarını atlatmak ve geliştirme döngüsünü hızlandırmak için uygulamanın güçlü dallanma yeteneklerinden yararlanabilirler.
Kuruluşların kod tabanlarını verimli bir şekilde yönetmek için benimseyebilecekleri önemli dallanma modelleri şunları içerir:
- GitFlow: Vincent Driessen tarafından 2010 yılında tanıtılan, yaygın olarak bilinen ve popüler bir dallanma modeli. GitFlow, özellikler, sürümler, düzeltmeler ve uzun ömürlü dallar gibi çeşitli amaçlar için belirli dal türlerini belirler. Bu hiyerarşik yapı, karmaşık projeler üzerinde çalışan büyük ekiplerde güvenilirliği, öngörülebilirliği ve süreç uygulamasını sağlar.
- GitHub Flow: "Ana" dal kararlılığını vurgulayan ve tek bir dağıtım dalını koruyan daha basit bir dallanma modeli. Sürekli dağıtım/entegrasyon ayarlarıyla hızla gelişen yazılım projeleri için uygun olan GitHub Flow, özellik dallarını destekler ve kod incelemesi ve sonraki birleştirmeler için Çekme İsteklerini (PR'ler) kullanır.
- GitLab Flow: GitFlow ve GitHub Flow'un her iki yaklaşımın özelliklerini içeren bir çeşidi. Özellik dallarına, ortam dallarına ve sürüm dallarına vurgu yapan GitLab Flow, çeşitli ürün yaşam döngülerine, çoklu dağıtım ortamlarına ve katı sürüm yönetimi gereksinimlerine sahip şirketlere uygundur.
Kullanılan dallanma modeline bakılmaksızın geliştiriciler, yeni özelliklerin uygulanması, hata düzeltme veya yeniden düzenleme gibi çeşitli görevler üzerinde çalışırken değişiklikleri ve yinelemeleri kapsüllemek için dalları kullanır. Çalışma tamamlanıp onaylandıktan sonra şube, arşivlenmeden veya silinmeden önce birincil (ana veya ana) şubeyle birleştirilir.
Dallanma, aşağıdakiler de dahil olmak üzere çeşitli avantajlar sunar:
- Yalıtım: Geliştiriciler, ana şubeyi etkilemeden belirli özellikler veya hata düzeltmeleri üzerinde çalışabilir ve eş zamanlı geliştirme görevlerini etkinleştirebilir. Bu izolasyon, kod çakışmalarını önler ve genel kod tabanı bütünlüğünü korur.
- Çeviklik: Bir dallanma stratejisinin benimsenmesi, iş gereksinimleri değiştiğinde ekiplerin hızlı bir şekilde yön değiştirmesine olanak tanır. Geliştiriciler, ilgili şirket hedefleriyle uyumlu farklı şubeleri inceleyerek bağlamı ve öncelikleri değiştirebilir.
- İzlenebilirlik: Şubeler, kod inceleme süreçlerini kolaylaştırır, net değişiklik kayıtları sağlar ve paydaşların kodun gelişimini verimli bir şekilde değerlendirmesine olanak tanır. Taahhüt mesajlarıyla birlikte dallar, geliştiricilerin değişikliğin amacını ve etkisini kavramasına yardımcı olabilir.
- Kararlılık: Değişiklikleri ayrı dallara kapsülleyerek ekipler, değişiklikleri ana dala entegre etmeden önce doğrulayabilir ve doğrulayabilir. Bu yaklaşım, birincil dalda hata veya hata oluşması riskini en aza indirir ve daha istikrarlı bir sürüm döngüsü sağlar.
Sonuç olarak dallanma, daha iyi işbirliğini ve verimli geliştirme iş akışlarını destekleyen kaynak kontrolü ve sürüm oluşturmanın temel bir yönüdür. Geliştirme ekipleri, dallanma stratejilerinden yararlanarak ve organizasyonları için en uygun modeli kullanarak sürdürülebilir uygulamalar oluşturabilir, üretkenliği artırabilir ve istenen proje sonuçlarına ulaşabilir. Önde gelen no-code bir platform olan AppMaster, yazılım geliştirmede dallanmanın kritik değerinin farkındadır ve oluşturulan uygulamalardaki potansiyelini benimseyerek müşterilerin çeşitli nişler, platformlar ve ortamlar için güçlü, ölçeklenebilir ve bakımı yapılabilir uygulamalar oluşturmasına olanak tanır.
