Veritabanları bağlamında, "Kilitleme", genellikle birden çok işlem veya işlem arasında tutarlılık, güvenilirlik ve yalıtım sağlamak için paylaşılan kaynaklara eşzamanlı erişimi kontrol etmek için kullanılan bir mekanizmayı ifade eder. Kilitleme, birden fazla kullanıcının belirli bir veri parçasında aynı anda çelişkili değişiklikler yapmasını önleyerek tutarsızlık veya kasıtsız veri bozulması olasılığını azaltır. Veritabanı yönetim sistemlerinde (DBMS) temel bir kavramdır ve modern uygulamalarda ve sistemlerde veri bütünlüğünü ve işlem tutarlılığını sürdürmek için kritik öneme sahiptir.
Kilitleme, bir veritabanı sisteminde satır düzeyinde kilitleme, sayfa düzeyinde kilitleme, tablo düzeyinde kilitleme ve hatta veritabanı düzeyinde kilitleme gibi çeşitli düzeylerde gerçekleşebilir. Her seviyenin artıları ve eksileri vardır ve granüler kontrol ile potansiyel çekişme veya ek yük arasındaki dengeler vardır. Satır düzeyinde kilitleme, birden çok kullanıcının aynı tablodaki farklı satırlara aynı anda ve bağımsız olarak erişmesine izin vererek en iyi ayrıntı düzeyini sunar, ancak daha önemli kaynaklar ve yönetim ek yükü gerektirebilir. Buna karşılık, tablo düzeyinde kilitleme, tüm tabloya erişimi kısıtlayarak daha az ayrıntı düzeyi sağlar ancak potansiyel olarak daha düşük genel giderler sağlar.
Paylaşılan kilitler, özel kilitler ve güncelleme kilitleri gibi farklı türde kilitleme mekanizmaları mevcuttur. Paylaşılan kilitler (okuma kilitleri olarak da bilinir), birden çok işlemin paylaşılan bir kaynağı aynı anda okumasına izin verir, ancak herhangi bir işlemin kilitli kaynağı değiştirmesini engeller. Özel kilitler (yazma kilitleri olarak da bilinirler), aynı anda yalnızca bir işlemin kilitli kaynağa erişmesini ve bunları değiştirmesini sağlar. Güncelleme kilitleri, bir işlem bir kaynağı değiştirmeyi planladığında ancak değişikliği henüz gerçekleştirmediğinde kullanılır. Bu kilit, ilk işlem değişikliğini tamamlayana kadar diğer işlemlerin aynı kaynak üzerinde özel bir kilit edinmesini engeller.
İki fazlı kilitleme (2PL), işlem yürütmenin tutarlı bir veritabanı durumuyla sonuçlanmasını sağlayan işlemsel seri hale getirilebilirliği garanti eden popüler bir kilitleme protokolüdür. 2PL protokolü, bir işlemin yaşam döngüsünü iki aşamaya ayırır: işlemin kilitler aldığı ancak kilitleri serbest bırakmadığı büyüme aşaması ve işlemin kilitleri serbest bıraktığı ve yenilerini talep edemediği küçülme aşaması. Bu protokole sıkı sıkıya bağlılık, iki veya daha fazla işlemin, her ikisinin de tamamlaması gereken kaynaklar üzerindeki kilitleri serbest bırakmasını beklerken takılıp kaldığı kilitlenme olasılığını önemli ölçüde azaltır.
Bununla birlikte, kilit tabanlı eşzamanlılık denetimi, birden fazla işlem aynı kaynaklar için rekabet ettiğinde performans sorunlarına yol açarak çekişme ve kilitlenmelere yol açabilir. Kilit yükseltme, kilit zaman aşımları, kilitlenme tespiti ve kilitlenme çözme gibi çeşitli stratejiler, kilitlerin sayısını ve süresini azaltarak veya çatışmaları proaktif olarak tanımlayıp çözerek bu sorunları hafifletmeye yardımcı olabilir.
İyimser eşzamanlılık kontrolü (OCC) veya çok sürümlü eşzamanlılık kontrolü (MVCC) gibi eşzamanlılık kontrolüne alternatif yaklaşımlar, kilit tabanlı şemaların bazı sınırlamalarını gidermek için geliştirilmiştir. Bu teknikler, çakışmaların olasılığı ve sıklığı hakkındaki varsayımlara dayanır ve işlemlerin kaynakları kilitlemeden ilerlemesine izin verir ve yalnızca taahhüt zamanında çakışmaları kontrol eder. Uygulama özelliklerine ve iş yükü kalıplarına bağlı olarak bu alternatifler, belirli senaryolarda kilit tabanlı mekanizmalardan daha iyi performans ve ölçeklenebilirlik sağlayabilir.
AppMaster platformu bağlamında, kilitlemeyi ve çeşitli yönlerini anlamak, yüksek kaliteli ve ölçeklenebilir arka uç uygulamalarını etkili bir şekilde tasarlamak ve uygulamak için çok önemlidir. Birincil veri depoları olarak PostgreSQL uyumlu veritabanlarına dayanan AppMaster tarafından oluşturulan uygulamalar, PostgreSQL'in gelişmiş kilitleme ve eşzamanlılık kontrol mekanizmalarından yararlanarak geliştiricilerin düşük seviyeli kilitleme ayrıntıları hakkında endişelenmeden verimli ve yüksek düzeyde eşzamanlı uygulamalar oluşturmasına olanak tanır.
AppMaster no-code yaklaşımı, uygulama geliştirme süreci boyunca işlemsel tutarlılığın, izolasyonun ve veri bütünlüğünün önemini vurgular. Geliştiriciler görsel ortamda veri modelleri, iş süreçleri, API endpoints ve diğer uygulama bileşenleri tasarlarken, AppMaster ortaya çıkan uygulamaların kilitleme ve eşzamanlılık kontrolü ile ilgili en iyi uygulamalara ve endüstri standartlarına uymasını sağlar. Bu, tüm beceri seviyelerindeki geliştiricilere, yüksek yük ve eşzamanlı kullanıcı erişimi altında zarif bir şekilde ölçeklenebilen ve güvenilir bir şekilde çalışabilen uygulamalar oluşturma gücü verir.
