W kontekście przetwarzania bezserwerowego ograniczanie szybkości odnosi się do procesu kontrolowania szybkości, z jaką żądania interfejsu programowania aplikacji (API) są akceptowane i przetwarzane przez infrastrukturę bezserwerową. Funkcja ta jest niezbędna do zapewnienia prawidłowego funkcjonowania, bezpieczeństwa i wydajności architektur bezserwerowych oraz aplikacji bazujących na takich systemach. Z ograniczania szybkości korzystają dostawcy usług w chmurze, a także dostawcy platformy aplikacji jako usługi (aPaaS), tacy jak AppMaster, którzy udostępniają narzędzia do tworzenia aplikacji backendowych i frontendowych do tworzenia aplikacji internetowych, mobilnych i backendowych bez pisania żadnego kodu.
Ograniczanie szybkości jest istotnym aspektem skutecznego zarządzania wydajnością i kosztami operacyjnymi infrastruktury bezserwerowej. Pomaga zapobiegać nadużyciom i pozwala uniknąć ataków typu „odmowa usługi” (DoS), ograniczając liczbę żądań API dozwolonych w określonym przedziale czasu. Po przekroczeniu limitu dodatkowe żądania są umieszczane w kolejce, odrzucane lub spowalniane, co zapewnia ogólną stabilność i dostępność systemu. Podstawowym celem jest osiągnięcie równowagi pomiędzy utrzymaniem optymalnego poziomu responsywności przy jednoczesnej ochronie przed wyczerpaniem zasobów i nieprzewidzianymi skokami ruchu.
Ponieważ przetwarzanie bezserwerowe opiera się na modelu płatności zgodnie z rzeczywistym użyciem, kontrola kosztów jest kolejnym krytycznym czynnikiem we wdrażaniu ograniczania szybkości. Bez odpowiednich ograniczeń organizacje mogłyby w sposób niezamierzony ponieść znaczne wydatki z powodu nadmiernej liczby wywołań API lub nawet złośliwych ataków wynikających z wykorzystania niestrzeżonych interfejsów API. Wdrożenie zasad ograniczania stawek pomaga ograniczyć wykorzystanie i złagodzić powiązane koszty, zachowując jednocześnie przewidywalny i przystępny cykl rozliczeniowy.
W kontekście przetwarzania bezserwerowego ograniczanie szybkości odgrywa również kluczową rolę w optymalizacji wydajności, szczególnie w przypadku systemów rozproszonych, architektury mikrousług i aplikacji sterowanych zdarzeniami. W takich scenariuszach należy uważnie zarządzać szybkością przetwarzania zdarzeń i żądań, aby zapobiec przytłaczaniu poszczególnych usług, uniknąć wąskich gardeł i zapewnić pożądaną jakość usług (QoS).
Podczas wdrażania aplikacji zbudowanej na platformie AppMaster no-code, funkcję ograniczania szybkości można zastosować na wielu warstwach i etapach. Aplikacje backendowe generowane za pomocą Go (golang) wykorzystują wbudowane możliwości ograniczania szybkości, umożliwiając zarządzanie przychodzącymi żądaniami i kontrolowanie szybkości ich przetwarzania. Ponadto funkcję Rate Limiting można wdrożyć w warstwie API Gateway, która zarządza i zabezpiecza endpoints API dla aplikacji zbudowanych w infrastrukturze bezserwerowej. Warstwa ta służy jako punkt wejścia dla wszystkich żądań i może skutecznie kontrolować szybkość ruchu przychodzącego, zapewniając optymalną wydajność, stabilność i efektywność kosztową.
W zależności od dostawcy infrastruktury bezserwerowej i podstawowej implementacji API Gateway, ograniczanie szybkości może przybierać kilka form, takich jak:
- Stałe okno: żądania API są ograniczone w oparciu o wstępnie zdefiniowane okno czasowe, takie jak limit 1000 żądań na minutę dla każdego klienta.
- Przesuwane okno: żądania są ograniczane poprzez ciągły pomiar wykorzystania w ruchomym oknie czasowym, co zapewnia bardziej wydajny i niezawodny limit.
- Wiadro tokenów: każdemu klientowi przydzielana jest ograniczona liczba tokenów, które z czasem się uzupełniają. Każde otrzymane żądanie zużywa token, a po wyczerpaniu tokenów dodatkowe żądania są albo odrzucane, albo opóźniane do czasu udostępnienia większej liczby tokenów.
- Równoczesne żądania: Ograniczenie liczby jednocześnie przetwarzanych żądań umożliwia kontrolę nad zużywanymi zasobami, co skutkuje zwiększoną wydajnością i lepszą ochroną przed impulsami ruchu.
Wdrożenie skutecznych zasad ograniczania szybkości w aplikacjach bezserwerowych wymaga przemyślanego i precyzyjnego dostrojenia. Podczas ustawiania parametrów ograniczania szybkości należy wziąć pod uwagę takie czynniki, jak pożądana wydajność i czas reakcji aplikacji, rozmieszczenie geograficzne, możliwości infrastruktury oraz przewidywane lub historyczne wzorce użycia interfejsu API. Połączenie ograniczania szybkości z innymi taktykami, takimi jak buforowanie, ustalanie priorytetów żądań i mechanizmy ponawiania prób jeszcze bardziej zwiększy odporność i umożliwi rozwój wysoce wydajnych, bezpiecznych i ekonomicznych aplikacji bezserwerowych. Podsumowując, ograniczanie szybkości jest kluczowym elementem przetwarzania bezserwerowego, który zapewnia optymalne wykorzystanie zasobów, kontrolę kosztów i ochronę przed nadużyciami lub niewłaściwym wykorzystaniem interfejsów API, prowadząc w ten sposób do solidnego i zrównoważonego rozwoju aplikacji na platformach takich jak AppMaster.
