Zrozumienie długu kodeksowego
Dług kodowy, zwany także „zapachem kodu”, to termin szeroko stosowany w kontekście tworzenia oprogramowania i reprezentuje potencjalny „koszt”, jaki ponoszą programiści, gdy idą na skróty lub wdrażają szybkie poprawki w procesie kodowania. Ten szybki zwrot często oznacza wybór łatwiejszych i szybszych rozwiązań zamiast kodowania najlepszych praktyk. Chociaż takie środki mogą przyspieszyć początkowy rozwój, często prowadzą później do bardziej skomplikowanych, czasochłonnych i kosztownych przeróbek. Stąd określenie „dług”. Zasadniczo polega to na utworzeniu „technicznego IOU”, który należy „zapłacić” w pewnym momencie w przyszłości.
Przykłady działań, które mogą przyczynić się do zadłużenia kodu, obejmują wartości kodowania na stałe, kodowanie zduplikowane, duże klasy kodu lub korzystanie z przestarzałych bibliotek. Te wiersze kodu mogą działać prawidłowo w krótkim okresie, ale w dłuższej perspektywie mogą skutkować problemami technicznymi, zmniejszoną wydajnością aplikacji lub zwiększoną podatnością na naruszenia bezpieczeństwa.
Rozwiązanie problemu zadłużenia w kodzie zazwyczaj obejmuje refaktoryzację — proces ulepszania wewnętrznej struktury kodu bez zmiany jego zewnętrznego zachowania. Refaktoryzacja ma na celu przestrzeganie zasad „czystego kodu” w zakresie czytelności, prostoty i łatwości konserwacji – zmniejszając przyszłe koszty związane z utrzymaniem kodu.
Dekodowanie długu technicznego
Podczas gdy dług kodowy rozwiązuje problemy na poziomie kodu, dług techniczny ma szersze spojrzenie. Koncepcja długu technicznego wykracza poza kod i obejmuje wszelkie nieoptymalne decyzje podjęte w trakcie całego procesu tworzenia oprogramowania , które będą wymagały przyszłych poprawek.
Ukuty przez twórcę oprogramowania Warda Cunninghama termin „dług techniczny” oddaje konsekwencje szybszego wydawania kolejnych wersji oprogramowania poprzez zaniedbywanie kluczowych aspektów rozwoju — takich jak wydajne systemy testowania, obszerna dokumentacja czy standardy kodowania oparte na najlepszych praktykach. Zasadniczo odnosi się to do kompromisów między szybkością i jakością, jakie często podejmują programiści.
Dług techniczny może objawiać się słabo udokumentowanymi systemami, brakiem testów jednostkowych, korzystaniem z przestarzałych bibliotek oprogramowania, uciążliwymi przepływami pracy, a nawet niewłaściwie przeszkolonym personelem IT. Takie nawarstwiające się problemy mogą wyczerpać zasoby, spowolnić rozwój, stłumić innowacje i narazić oprogramowanie na zagrożenia bezpieczeństwa. Podobnie jak w przypadku długu pieniężnego, „odsetki” od długu technicznego, jeśli nie zostaną rozwiązane, z czasem się złożą, czyniąc restrukturyzację i uporządkowaną likwidację coraz bardziej skomplikowaną i kosztowną.
Efektywne zarządzanie długiem technicznym polega na zrównoważeniu potrzeby szybkości i innowacyjności z utrzymaniem jakości i integralności procesu rozwoju. Zarządzanie długiem często wymaga ciągłej czujności, regularnych przeglądów i korekt w czasie rzeczywistym.
Jak dług kodowy i dług techniczny łączą się
Dług kodowy i dług techniczny to pojęcia ze sobą powiązane — dług kodowy jest podzbiorem długu technicznego. Jeśli wyobrażamy sobie dług techniczny jako parasol, dług kodowy jest jednym z aspektów mieszczących się pod tym parasolem.
Kiedy zespół zaciąga dług kodowy, zasadniczo wprowadza dług techniczny do systemu. Dzieje się tak, ponieważ dług techniczny odnosi się do wszystkich świadomych i nieświadomych wyborów podczas tworzenia oprogramowania, które mogą wymagać przyszłej pracy w celu zapewnienia optymalnej funkcjonalności. Koncentrując się konkretnie na kodzie, dług kodu jest częścią tych wyborów.
Mimo to należy podkreślić, że samo rozwiązanie długu kodowego nie wyeliminuje całkowicie długu technicznego. Ponieważ dług techniczny obejmuje szersze spektrum procesu tworzenia oprogramowania — takie jak architektura, testowanie i dokumentacja — wymaga szerszego zestawu rozwiązań i bardziej wyspecjalizowanego planowania strategicznego do zarządzania.
Chociaż oba rodzaje długów wymagają uwagi, aby uniknąć nakładających się wyzwań, ich specyfika, skutki i strategie zarządzania różnią się. Rozpoznanie tych różnic pomaga we wdrażaniu właściwych rozwiązań zapewniających płynniejszy, wydajniejszy i opłacalny proces tworzenia oprogramowania.
Rozwiązanie problemu długu kodeksowego i długu technicznego: najlepsze praktyki
W sferze tworzenia oprogramowania zarówno dług kodowy, jak i techniczny, jeśli nie są skutecznie zarządzane, mogą z czasem prowadzić do poważnych problemów. Jednak stosowanie konkretnych najlepszych praktyk może pomóc organizacjom w zapobieganiu obydwom typom długów, zarządzaniu nimi i ograniczaniu ich.
Nadaj priorytet regularnej refaktoryzacji kodu
Refaktoryzacja kodu jest niezbędną praktyką zapobiegającą zadłużeniu kodu i zmniejszającą go. Polega na systematycznym ulepszaniu struktury bazy kodu bez zmiany jej zewnętrznego zachowania i funkcjonalności. Regularna refaktoryzacja zapewnia czysty, zrozumiały kod i zapobiega gromadzeniu się nieefektywnego, problematycznego kodu, który zwiększa zadłużenie kodu.
Stosuj metodyki zwinne
Ramy Agile kładą nacisk na ciągłe dostarczanie, informację zwrotną i doskonalenie. Metodologie zwinne pozwalają zespołom pracować małymi krokami, często przeglądając i ulepszając kod. To iteracyjne podejście zapobiega narastaniu znacznego długu kodowego i technicznego poprzez wychwytywanie problemów i rozwiązywanie ich natychmiast po ich powstaniu.
Włącz dług do definicji wykonanej
W języku Agile „gotowe” oznacza, że kod można udostępnić. Uwzględnienie redukcji długu technicznego w „definicji wykonania” gwarantuje, że zespół uzna to za integralną część procesu rozwoju.
Wdrażaj automatyczne testowanie i ciągłą integrację
Zautomatyzowane testowanie i ciągła integracja znacznie pomagają wykrywać i naprawiać problemy na wczesnym etapie procesu tworzenia oprogramowania, pomagając zapobiegać zadłużeniom zarówno w kodzie, jak i technicznym.
Dokumentuj wszystko
Dobra dokumentacja jest niezbędna do zarządzania długiem technicznym. Tworzy bazę wiedzy, która zapewnia zrozumienie systemu, ułatwiając utrzymanie i aktualizację istniejących funkcjonalności i technologii.
Zarządzanie długiem kodowym i długiem technicznym za pomocą platform No-Code
Chociaż te najlepsze praktyki mogą być niezwykle korzystne w zarządzaniu długiem kodowym i długiem technicznym, jednym z podejść, które zyskuje znaczną dynamikę w świecie tworzenia oprogramowania, jest wykorzystanie platform niezawierających kodu . Platformy No-code ułatwiają tworzenie aplikacji bez pisania ani jednej linii kodu.
Przyspiesza to proces rozwoju i znacznie zmniejsza zadłużenie kodu. Brak rzeczywistego kodu do zarządzania eliminuje możliwość błędów w kodowaniu i potrzebę refaktoryzacji kodu, drastycznie minimalizując w ten sposób zadłużenie kodu. Podobnie platformy no-code pomagają również minimalizować dług techniczny.
Uproszczenie tworzenia aplikacji zapewnia usprawnienie praktyk, optymalne wykorzystanie zasobów i aktualność stosów technologii. Firmy mogą skupić się na ulepszaniu funkcjonalności, zamiast na ciągłym nadrabianiu zaległości technicznych.
Rozwiązanie No-Code: innowacyjne podejście AppMaster
Jedną z takich platform bez kodu , która pomaga również rozwiązać zarówno dług kodowy, jak i dług techniczny, jest AppMaster. AppMaster to dynamiczne narzędzie no-code, które umożliwia tworzenie aplikacji backendowych, internetowych i mobilnych. Platforma ta umożliwia wizualne tworzenie modeli danych (schematu bazy danych), logiki biznesowej lub tak zwanych procesów biznesowych za pośrednictwem wizualnego projektanta BP, interfejsu API REST i punktów końcowych WSS. Obsługuje również projektowanie komponentów interfejsu użytkownika za pomocą intuicyjnego interfejsu drag-and-drop.
Kiedy użytkownik naciśnie przycisk „Publikuj”, AppMaster pobiera wszystkie plany i generuje kod źródłowy aplikacji, kompiluje je, wykonuje automatyczne testy, pakuje je do kontenerów dokowanych (dla aplikacji backendowych) i wdraża w chmurze. Generuje nawet automatycznie skrypty migracji i dokumentację, torując drogę do zmniejszenia długu technicznego. To unikalne i innowacyjne podejście gwarantuje, że dług techniczny nie będzie narastał nawet w przypadku zmiany wymagań. Usuwając kod z równania i usprawniając cały proces tworzenia oprogramowania, AppMaster znacząco zmniejsza prawdopodobieństwo wystąpienia długu kodowego i technicznego.
Co więcej, AppMaster sprawia, że tworzenie aplikacji jest dziesięciokrotnie szybsze i trzykrotnie tańsze. Prowadzi to do poprawy wydajności i produktywności, co jest ważnym czynnikiem w zarządzaniu i zmniejszaniu zarówno długu kodowego, jak i technicznego.
Chociaż dług kodowy i dług techniczny stanowią prawdziwe wyzwania w dziedzinie tworzenia oprogramowania, skuteczne praktyki i powstające platformy, takie jak AppMaster, zapewniają obiecujące rozwiązania w zakresie zarządzania i redukcji takich długów.
