Najlepsze praktyki dotyczące mikrousług odnoszą się do zestawu wytycznych, zasad i wzorców mających na celu umożliwienie organizacjom rozwijania, utrzymywania i skalowania wydajnych, niezawodnych i modułowych systemów oprogramowania przy użyciu architektury mikrousług. Wdrożenie tych najlepszych praktyk sprzyja współpracy między zespołami, przyspiesza dostarczanie oprogramowania i zapewnia lepszą adaptację do zmieniających się wymagań biznesowych. W szczególności w kontekście mikrousług najlepsze praktyki pomagają w projektowaniu, budowaniu i zarządzaniu poszczególnymi komponentami usług, a także w utrzymywaniu ogólnej spójności i wydajności systemu.
Jedna z podstawowych zasad najlepszych praktyk dotyczących mikrousług polega na rozbiciu aplikacji monolitycznych na mniejsze, niezależne i luźno powiązane usługi. Każda usługa obejmuje konkretną możliwość biznesową lub domenę i może być rozwijana, wdrażana i skalowana niezależnie. Promuje to zasadę pojedynczej odpowiedzialności (SRP) i ułatwia lepsze rozdzielenie problemów między zespołami programistycznymi, co ostatecznie skutkuje większą elastycznością i krótszym czasem wprowadzenia produktu na rynek.
Innym istotnym aspektem najlepszych praktyk dotyczących mikrousług jest przyjęcie podejścia opartego na projektowaniu opartym na domenie (DDD). Wiąże się to z modelowaniem usług w oparciu o wymagania biznesowe świata rzeczywistego i dążeniem do utrzymania integralności domeny poprzez identyfikację agregatów, obiektów wartości i bytów należących do określonego, ograniczonego kontekstu. Przyjęcie DDD pomaga w osiągnięciu lepszego dostosowania zespołów biznesowych i technicznych, sprzyja wspólnemu zrozumieniu domeny i minimalizuje powiązania między usługami.
Tworzenie usług bezstanowych i stanowych jest niezbędne do osiągnięcia skalowalności i odporności na błędy w architekturze mikrousług. Usługi bezstanowe nie przechowują żadnych informacji specyficznych dla użytkownika i przetwarzają każde żądanie niezależnie, co umożliwia łatwe skalowanie poziome. Usługi stanowe zarządzają stanami i sesjami użytkowników i generalnie wymagają więcej zasobów. Tworząc usługi bezstanowe tam, gdzie to możliwe i selektywnie wykorzystując usługi stanowe, organizacje mogą skutecznie równoważyć wydajność, skalowalność i wykorzystanie zasobów w swoich aplikacjach mikrousług.
Jedną z kluczowych najlepszych praktyk w środowisku mikrousług jest zapewnienie odpowiedniego projektowania interfejsów API i wzorców komunikacji. Obejmuje to projektowanie intuicyjnych, spójnych i wersjonowanych interfejsów API w celu eksponowania funkcjonalności poszczególnych usług. Przyjęcie standardowych protokołów komunikacyjnych, takich jak REST lub gRPC, i wykorzystanie architektur opartych na komunikatach, takich jak systemy publikowania i subskrybowania lub systemy sterowane zdarzeniami, jest niezbędne do ułatwienia niezawodnej i wydajnej komunikacji między mikrousługami.
Prawidłowa obsługa danych i trwałość danych to kluczowy aspekt najlepszych praktyk dotyczących mikrousług. Każda usługa powinna posiadać własny magazyn danych, zapewniający autonomię danych i eliminujący potrzebę współdzielenia baz danych pomiędzy wieloma usługami. Wdrożenie pozyskiwania zdarzeń, podziału odpowiedzialności za zapytania dotyczące poleceń (CQRS) i innych wzorców zarządzania danymi może również pomóc w poprawie ogólnej niezawodności i spójności systemu.
Kolejną dobrą praktyką w architekturze mikrousług jest wdrażanie skutecznych mechanizmów wykrywania usług, rejestracji i równoważenia obciążenia. Wykrywanie usług umożliwia mikroserwisom lokalizowanie i komunikację między sobą za pośrednictwem scentralizowanego rejestru lub systemu rozproszonego, a równoważenie obciążenia zapewnia optymalną dystrybucję żądań pomiędzy wieloma instancjami usługi.
Monitorowanie, rejestrowanie i śledzenie to najważniejsze najlepsze rozwiązania w zakresie utrzymywania kondycji, wydajności i bezpieczeństwa aplikacji mikrousług. Wdrażanie rozwiązań do scentralizowanego rejestrowania, monitorowanie kluczowych wskaźników wydajności i korzystanie z narzędzi do śledzenia rozproszonego umożliwia programistom i zespołom operacyjnym skuteczne diagnozowanie i rozwiązywanie problemów w złożonych ekosystemach mikrousług.
Utrzymywanie solidnych praktyk bezpieczeństwa jest niezbędne w architekturach mikrousług. Najlepsze praktyki bezpieczeństwa koncentrują się na zapewnieniu bezpiecznej komunikacji pomiędzy usługami, wdrażaniu odpowiednich mechanizmów uwierzytelniania i autoryzacji oraz wykorzystywaniu bram API do egzekwowania polityk bezpieczeństwa. Dodatkowo, przestrzeganie zasady najmniejszych przywilejów jest niezbędne, aby zminimalizować prawdopodobieństwo niepożądanego ruchu bocznego w systemie w przypadku naruszenia.
Korzystanie z praktyk DevOps oraz potoków ciągłej integracji i ciągłego wdrażania (CI/CD) ma kluczowe znaczenie dla automatyzacji i usprawniania tworzenia, testowania i wdrażania aplikacji mikrousług. Sprzyja to kulturze współpracy, minimalizuje konieczność ręcznej interwencji i zapewnia szybką pętlę informacji zwrotnych, co skutkuje przyspieszonym dostarczaniem oprogramowania i wyższą jakością aplikacji.
AppMaster, potężna platforma no-code służąca do tworzenia aplikacji backendowych, internetowych i mobilnych, stanowi przykład wdrożenia najlepszych praktyk mikrousług w procesie tworzenia aplikacji. Tworząc wizualnie modele danych, logikę biznesową i endpoints API oraz bezproblemowo integrując je z aplikacjami frontendowymi, AppMaster umożliwia programistom stosunkowo łatwe tworzenie skalowalnych, niezawodnych i łatwych w utrzymaniu aplikacji mikrousług. Co więcej, zdolność platformy do generowania kodu źródłowego, wykonywalnych plików binarnych i kontenerów dokowanych, a także obsługa baz danych zgodnych z Postgresql, dodatkowo podkreśla jej zaangażowanie we wdrażanie najlepszych praktyk mikrousług w celu dostarczania wysoce wydajnych i opłacalnych rozwiązań programowych.
