Architektura bezserwerowa to innowacyjne podejście do projektowania oprogramowania, które eliminuje potrzebę udostępniania, zarządzania i utrzymywania infrastruktury serwerów poprzez abstrakcję zadań i złożoności związanych z infrastrukturą. W środowisku bezserwerowym programiści mogą skupić się wyłącznie na pisaniu, wdrażaniu i udoskonalaniu kodu, podczas gdy aspekty związane z serwerem są automatycznie zarządzane przez zewnętrznych dostawców usług w chmurze. Dzięki temu programista może skupić się na tworzeniu skalowalnych, elastycznych i ekonomicznych aplikacji.
U podstaw architektury bezserwerowej leży koncepcja funkcji jako usługi (FaaS), która umożliwia programistom pisanie i wykonywanie szczegółowych fragmentów kodu lub funkcji bez martwienia się o infrastrukturę serwera. Funkcje te są wyzwalane przez określone zdarzenia lub żądania, a poszczególne funkcje można tworzyć, modyfikować i wykonywać bez wpływu na całą aplikację. Dostawcy FaaS, tacy jak AWS Lambda, Azure Functions i Google Cloud Functions, w pełni zarządzają środowiskiem wykonawczym, automatycznie skalując zasoby w odpowiedzi na zapotrzebowanie, jednocześnie naliczając opłaty tylko za faktycznie wykorzystany czas obliczeniowy.
Jedną z najważniejszych zalet architektury bezserwerowej jest jej zdecydowanie opłacalne podejście. Jak wspomniano, dostawcy FaaS pobierają opłaty wyłącznie za zasoby obliczeniowe zużyte podczas wykonywania kodu; stanowi to wyraźny kontrast w stosunku do tradycyjnych rozwiązań serwerowych, w których programiści muszą płacić za wyznaczoną pojemność serwera, niezależnie od faktycznego wykorzystania. Co więcej, architekturę bezserwerową można łatwo skalować w miarę rozwoju aplikacji, co zmniejsza złożoność operacyjną i wszelkie powiązane koszty skalowania. Umożliwia to organizacjom dowolnej wielkości optymalizację wydatków, znacznie zwiększając zwrot z inwestycji.
Wybitnym przykładem architektury bezserwerowej jest platforma AppMaster, wiodące rozwiązanie no-code do tworzenia aplikacji backendowych, internetowych i mobilnych. AppMaster umożliwia użytkownikom wizualne projektowanie schematu bazy danych, logiki biznesowej, interfejsu API REST i endpoints WSS, a także - za pomocą potężnego przycisku „Publikuj” - generuje kod źródłowy aplikacji w czasie krótszym niż 30 sekund. W przeciwieństwie do tradycyjnych środowisk programistycznych, aplikacje AppMaster są generowane za każdym razem od podstaw, co gwarantuje brak kumulacji długu technicznego. Co więcej, ponieważ aplikacje AppMaster są zbudowane w oparciu o bazy danych kompatybilne z Postgresql i wykorzystują bezstanową architekturę backendu stworzoną w Go, wykazują niezwykłą skalowalność.
Architektura bezserwerowa sprzyja również projektowaniu opartemu na zdarzeniach, często obejmującym wykorzystanie mikrousług. Pozwala to na modułowe, oddzielone podejście, umożliwiające programistom organizowanie aplikacji w indywidualne usługi, które można łatwo aktualizować, konserwować i skalować niezależnie. Rezultatem jest wysoce elastyczna architektura, która przyspiesza wdrażanie nowych funkcji i usprawnia ogólny proces zarządzania cyklem życia aplikacji.
Warto zauważyć, że architektura bezserwerowa dobrze nadaje się do aplikacji o bardzo zmiennym lub nieprzewidywalnym obciążeniu. Na przykład modele uczenia maszynowego, potoki przetwarzania danych w czasie rzeczywistym i urządzenia IoT szczególnie sprzyjają wdrażaniu bezserwerowym ze względu na ich charakter sporadycznego generowania dużej liczby żądań. Wykorzystując architekturę bezserwerową, programiści mogą z łatwością dostosować się do tych wahań, zapewniając dostępność na żądanie odpowiednich zasobów do przetwarzania przychodzących żądań w czasie rzeczywistym bez ryzyka wąskich gardeł w infrastrukturze lub marnowania zasobów.
Należy jednak pamiętać, że architektura bezserwerowa ma swoje ograniczenia i może nie być optymalnym wyborem dla każdego projektu. Znane wady obejmują uzależnienie od dostawcy, ponieważ dostawcy FaaS często wykorzystują zastrzeżone technologie i formaty konfiguracji, które mogą utrudniać migrację między dostawcami. Ponadto opóźnienia zimnego startu — czas potrzebny platformie FaaS na przydzielenie zasobów i zainicjowanie środowiska wykonawczego dla bezczynnej funkcji — mogą obniżyć wydajność. Zastosowanie architektury bezserwerowej może zatem mieć niekorzystny wpływ na aplikacje wrażliwe na opóźnienia, takie jak platformy do gier.
Podsumowując, architektura bezserwerowa stanowi zmianę paradygmatu w tworzeniu oprogramowania, eliminując złożoność zarządzania serwerami, umożliwiając w ten sposób programistom skupienie się na tworzeniu wysoce skalowalnych, elastycznych i opłacalnych aplikacji. Wraz z przewagą dostawców usług w chmurze oferujących rozwiązania FaaS, architektura bezserwerowa wciąż zyskuje na popularności, umożliwiając programistom ponowne zdefiniowanie sposobu projektowania, budowania i wdrażania nowoczesnych aplikacji. Biorąc pod uwagę takie czynniki, jak koszt, skalowalność i projekt architektoniczny, architektura bezserwerowa jest potężnym narzędziem do tworzenia przyszłościowych aplikacji i umożliwiania szybkich innowacji.
