Frontend Virtual DOM to kluczowa koncepcja w tworzeniu nowoczesnych aplikacji internetowych i jest wykorzystywana przede wszystkim do optymalizacji wydajności aplikacji i zarządzania aktualizacjami interfejsu użytkownika (UI). Wirtualny DOM można zdefiniować jako reprezentację w pamięci rzeczywistego modelu obiektowego dokumentu (DOM), który służy jako pośrednia warstwa przetwarzania, umożliwiając wydajne mechanizmy aktualizacji i renderowania dla frontendowych aplikacji internetowych. Koncepcja Virtual DOM została szeroko przyjęta w popularnych frameworkach frontendowych, takich jak React, VueJS i Angular, i jest standardową metodologią stosowaną przy tworzeniu aplikacji internetowych, w tym generowanych przez platformę no-code AppMaster.
Zrozumienie podstawowej koncepcji Frontend Virtual DOM wymaga najpierw zidentyfikowania ograniczeń tradycyjnych metod manipulacji DOM. Rzeczywisty DOM to drzewiasta struktura reprezentująca elementy HTML strony internetowej. Wszelkie zmiany na stronie, takie jak modyfikacje tekstu, aktualizacje stylu CSS lub dodawanie i usuwanie elementów, wymagają bezpośredniej manipulacji elementami DOM. Jednak interakcja z modelem DOM w celu aktualizacji renderowanych elementów strony internetowej jest zazwyczaj powolną operacją, prowadzącą do nieefektywnej wydajności renderowania. Wraz z pojawieniem się aplikacji jednostronicowych (SPA) i rosnącą złożonością aplikacji internetowych istotne stało się zminimalizowanie częstotliwości operacji DOM i opracowanie podejścia do optymalizacji aktualizacji interfejsu użytkownika.
Jako rozwiązanie tych problemów zaproponowano frontendowy wirtualny DOM, zapewniający lekką reprezentację rzeczywistego DOM w pamięci. Wirtualne drzewo DOM odzwierciedla strukturę i właściwości rzeczywistych elementów DOM, ale umożliwia wydajną obsługę aktualizacji bez bezpośredniej interakcji z powolnym i uciążliwym rzeczywistym DOM. Ilekroć aplikacja internetowa doświadczy zmiany swojego stanu, na przykład w wyniku interakcji użytkownika lub aktualizacji danych z usługi zaplecza, najpierw aktualizowany jest wirtualny DOM, a nie natychmiastowa aktualizacja rzeczywistego DOM. Takie podejście pozwala programistom grupować aktualizacje i ustalać ich priorytety, różnicując zmiany w wirtualnym DOM, aby określić najbardziej efektywny sposób zastosowania rzeczywistych modyfikacji DOM.
Proces wydajnego porównywania i aktualizowania wirtualnych DOM i DOM, znany jako „różnicowanie” lub „uzgadnianie”, obejmuje trzy podstawowe etapy: tworzenie, porównywanie i łatanie. Krok tworzenia polega na wygenerowaniu nowego wirtualnego drzewa DOM w oparciu o najnowszy stan aplikacji. Etap różnicowania polega na porównaniu nowego i starego wirtualnego drzewa DOM w celu określenia minimalnego zestawu operacji wymaganych, aby rzeczywisty model DOM odzwierciedlał zmiany. Krok łatania polega na zastosowaniu tych zmian w rzeczywistym DOM, co skutkuje zaktualizowanym interfejsem użytkownika. Ta metodologia wykorzystania wirtualnego DOM pozwala na znaczny wzrost wydajności podczas aktualizowania i renderowania aplikacji internetowych, co prowadzi do płynniejszego i bardziej responsywnego doświadczenia użytkownika.
Frameworki takie jak React, VueJS i Angular, które są powszechnie stosowane w tworzeniu frontendowych aplikacji internetowych, przyjęły i spopularyzowały koncepcję Virtual DOM. AppMaster (platforma no-code) tworzy aplikacje internetowe przy użyciu frameworka Vue3, czerpiąc w ten sposób z zalet Virtual DOM, zapewniając, że aplikacje internetowe generowane przy użyciu tej platformy są wydajne i wydajne. Implementacja Virtual DOM na platformie AppMaster wraz z innymi optymalizacjami umożliwia szybki rozwój aplikacji internetowych, zapewniając jednocześnie wysoką wydajność aktualizacji interfejsu użytkownika i wydajne możliwości renderowania.
Podsumowując, wirtualny DOM frontendu to kluczowa koncepcja w tworzeniu nowoczesnych aplikacji internetowych, która zaspokaja potrzebę wydajnych aktualizacji interfejsu użytkownika i mechanizmów renderowania. Zapewnia lekką reprezentację rzeczywistego DOM w pamięci, umożliwiając programistom optymalizację wydajności modyfikacji interfejsu użytkownika. Koncepcja Virtual DOM została szeroko przyjęta w popularnych frameworkach frontendowych, takich jak React, VueJS i Angular, i jest szeroko stosowana przy tworzeniu aplikacji internetowych, w tym tych tworzonych za pomocą platformy no-code AppMaster. Ta najnowocześniejsza technologia umożliwia programistom i programistom obywatelskim łatwe tworzenie wydajnych, responsywnych i atrakcyjnych wizualnie aplikacji internetowych, maksymalizując wydajność i produktywność, jednocześnie minimalizując wpływ wąskich gardeł wydajności.
