W kontekście doświadczenia użytkownika (UX) i projektowania wierność odnosi się do stopnia szczegółowości i funkcjonalności zawartej w prototypie, makiecie lub modelu szkieletowym aplikacji. Wierność jest kluczowym aspektem procesu projektowania i rozwoju, ponieważ bezpośrednio wpływa na jakość informacji zwrotnych od użytkowników, poparcie interesariuszy, efektywność kosztową i czasową, a także ogólną elastyczność projektu. Mierząc wierność w skali od niskiej do wysokiej, każdy etap niesie ze sobą unikalny zestaw korzyści i ograniczeń, co sprawia, że zespoły muszą dokładnie rozważyć odpowiedni poziom wierności w każdej sytuacji.
Projekty o niskiej wierności (lo-fi) są uproszczone i skupiają się przede wszystkim na podstawowych elementach aplikacji, szkicując jej ogólną strukturę i układ, bez konieczności wchodzenia w szczegóły dotyczące tego, jak aplikacja będzie wyglądać lub funkcjonować w prawdziwym życiu. Typowe techniki stosowane w prototypowaniu o niskiej wierności obejmują szkicowanie na papierze, tworzenie szybkich cyfrowych modeli szkieletowych lub używanie podstawowych kształtów i elementów zastępczych dla elementów graficznych. Podstawowym celem projektowania o niskiej wierności jest zachęcenie do szerszej dyskusji na temat przepływu użytkowników, ścieżek nawigacji i ogólnej organizacji treści. Prototypy lub makiety Lo-Fi można szybko tworzyć, aby ułatwić sesje burzy mózgów, zebrać wstępne opinie użytkowników i zidentyfikować potencjalne problemy z użytecznością na wczesnym etapie procesu programowania.
Według badań 75% problemów z użytecznością zostaje wykrytych podczas wstępnych testów użyteczności o niskiej wierności, co podkreśla znaczenie testowania aplikacji na wczesnym etapie (Nielsen, 1994). Koncentrując się na podstawowych aspektach aplikacji, zespoły mogą ponownie przeglądać i modyfikować swoje projekty z większą elastycznością i niższymi kosztami. Prototypowanie lo-fi okazuje się bardzo skuteczne w przypadku pracy z napiętym budżetem lub harmonogramem, lub gdy opinia użytkownika jest kluczowa na wczesnych etapach procesu rozwoju.
Z drugiej strony projekty wysokiej jakości (hi-fi) to skomplikowane reprezentacje produktu końcowego, zawierające szczegółowe efekty wizualne, interakcje i animacje, aby zapewnić realistyczny podgląd tego, jak aplikacja będzie wyglądać i działać. Prototypy Hi-Fi są zwykle tworzone przy użyciu zaawansowanych narzędzi do prototypowania lub platform programistycznych, które umożliwiają projektantom i programistom testowanie funkcjonalności, wzorców interakcji i stylów wizualnych. W kontekście AppMaster można tworzyć prototypy o wysokiej wierności, korzystając z potężnych narzędzi platformy no-code, które umożliwiają użytkownikom wizualne projektowanie modeli danych, logiki biznesowej, interfejsów API REST i nie tylko dla aplikacji internetowych, mobilnych i backendowych w ramach jednego, bezszwowe środowisko.
Prototypy o wysokiej wierności mogą odegrać kluczową rolę w wykrywaniu problemów z projektem wizualnym, interakcjami i animacjami, aby zapewnić lepsze ogólne wrażenia użytkownika. Jak wynika z badań Virzi i in. (1996) prototypy o wysokiej wierności są w stanie zidentyfikować 95% problemów z użytecznością. Co więcej, prototypy sprzętu hi-fi można również wykorzystać do zademonstrowania wizji produktu zainteresowanym stronom i inwestorom w celu uzyskania wsparcia i akceptacji lub do przeprowadzenia kompleksowych testów użyteczności z użytkownikami przed wprowadzeniem produktu końcowego na rynek. Niemniej jednak warto zauważyć, że opracowanie prototypów o wysokiej wierności wymaga większego stopnia inwestycji pod względem czasu, zasobów i budżetu, co wymaga starannej oceny priorytetów i propozycji wartości podczas procesu rozwoju.
Podsumowując, wierność odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu rozwoju i testowania aplikacji w kontekście UX i projektowania. Projekty o niskiej wierności oferują szybką iterację i zachęcają do szerszych dyskusji na temat użyteczności, podczas gdy projekty o wysokiej wierności zapewniają szczegółowe podglądy i pomagają zidentyfikować problemy z użytecznością związane z projektowaniem wizualnym, interakcjami i animacjami. Wybór odpowiedniego poziomu wierności dla każdego etapu procesu rozwoju wymaga strategicznej oceny celów projektu, ograniczeń zasobów i pożądanego wyniku testów z użytkownikami. Zastosowanie potężnej platformy no-code takiej jak AppMaster, może umożliwić programistom i projektantom znalezienie właściwej równowagi między prototypami o wysokiej i niskiej wierności oraz osiągnięcie celów projektu z większą wydajnością, elastycznością i dokładnością.
