Progressive Disclosure to podejście w User Experience (UX) i projektowaniu interfejsów, w którym złożoność aplikacji lub systemu jest stopniowo ujawniana użytkownikom, minimalizując ich obciążenie poznawcze i zapewniając wyższą użyteczność. Koncepcja realizowana jest poprzez szereg kroków lub rozwijających się interakcji, prezentujących jedynie niezbędne lub istotne informacje i działania w danym momencie. Stosując tę technikę, projektanci mogą stworzyć bardziej intuicyjne, wydajne i skoncentrowane na użytkowniku doświadczenie, szczególnie w aplikacjach, w których dostępna jest duża liczba funkcji i funkcjonalności.
Według badań ludzka pamięć robocza może pomieścić ograniczoną ilość informacji (zwykle od 5 do 9 pozycji). Przeciążanie użytkowników zbyt dużą ilością informacji na raz może prowadzić do wyższych wskaźników błędów, dłuższego czasu realizacji zadań i zwiększonego obciążenia poznawczego. Progresywne ujawnianie pomaga zminimalizować to przeciążenie, prezentując tylko niezbędne informacje na każdym etapie interakcji. Pozwala to nie tylko użytkownikom zapoznać się z systemem w dogodnym dla nich tempie, ale także zapewnia bardziej wydajną i efektywną obsługę, prezentując informacje wtedy, gdy są one najbardziej istotne i przydatne.
AppMaster, platforma no-code, jest przykładem tej koncepcji w procesie tworzenia aplikacji. Umożliwiając użytkownikom tworzenie aplikacji w sposób wizualny poprzez szereg prostych procesów, interfejs użytkownika (UI) platformy jest zgodny z zasadami stopniowego ujawniania informacji, co zapewnia klientom bardziej intuicyjne i wydajne tworzenie aplikacji.
Istnieje kilka technik stosowanych przy wdrażaniu stopniowego ujawniania informacji w UX i projektowaniu interfejsu:
1. Treść zwinięta : Jedną z najpowszechniejszych technik stopniowego ujawniania informacji jest użycie zwijanych sekcji, akordeonów lub innych rozwijalnych pojemników z treścią. Wyświetlając tylko nagłówki lub podsumowanie treści, użytkownicy mogą zdecydować się na ujawnienie większej ilości informacji lub dodatkowych funkcji, jeśli uznają to za istotne.
2. Kontrola na żądanie : Inną techniką stopniowego ujawniania treści jest wyświetlanie określonych kontroli i funkcji tylko wtedy, gdy są potrzebne lub istotne. Może to obejmować menu kontekstowe lub przyciski, które pojawiają się tylko po wybraniu elementów lub w określonych sytuacjach.
3. Instrukcje krok po kroku : Prowadzenie użytkowników przez proces za pomocą kolejnych kroków lub serii okien dialogowych może pomóc w stopniowym odkrywaniu niezbędnych informacji i funkcjonalności. To podejście jest często stosowane w doświadczeniach, formach lub procesach wieloetapowych, w których oczekuje się liniowego postępu.
4. Okna modalne : Okna modalne lub okna dialogowe można wykorzystać do wyodrębnienia określonych zadań lub działań, prezentując użytkownikom jedynie niezbędne informacje i elementy sterujące dla określonej funkcji. Po zakończeniu użytkownik może wrócić do głównej aplikacji bez zbędnych zakłóceń i obciążenia poznawczego.
5. Ładowanie progresywne : Opóźnianie ładowania określonych treści lub funkcji do czasu, aż będą potrzebne, to kolejna technika wdrażania stopniowego ujawniania informacji. Można to osiągnąć poprzez leniwe ładowanie lub asynchroniczne pobieranie treści, dzięki czemu użytkownicy nie są przytłoczeni zbyt dużą ilością informacji na raz.
Ważnym aspektem, który należy wziąć pod uwagę przy wdrażaniu stopniowego ujawniania informacji, jest równowaga między prostotą a wykrywalnością. Ukrycie pewnych funkcji lub informacji może zapewnić czystszy i bardziej intuicyjny interfejs, ale może również utrudnić użytkownikom znalezienie tych funkcji i dostęp do nich w razie potrzeby. W związku z tym projektanci muszą dokładnie rozważyć potrzeby docelowych odbiorców i specyficzny kontekst użycia podczas projektowania interfejsów progresywnego ujawniania informacji.
Podsumowując, Progressive Disclosure to potężna koncepcja projektowania interfejsu użytkownika i interfejsu, która może znacznie zwiększyć użyteczność i wydajność aplikacji i systemów. Prezentując użytkownikom tylko niezbędne informacje i elementy sterujące w danym momencie, projektanci mogą zminimalizować obciążenie poznawcze, zmniejszyć liczbę błędów i stworzyć bardziej intuicyjne i skoncentrowane na użytkowniku doświadczenia. AppMaster ze swoją platformą no-code jest mocnym przykładem tego, jak stopniowe ujawnianie informacji może znacząco usprawnić proces tworzenia aplikacji, czyniąc ją dostępną dla szerokiego grona klientów, zapewniając jednocześnie optymalne doświadczenie użytkownika i eliminując dług techniczny.
