Kullanıcı Deneyimi (UX) ve Tasarım bağlamında "uygunluk", bir nesnenin, sistemin veya arayüzün, kullanıcıya onunla nasıl etkileşim kurması gerektiğini açıkça gösteren özelliklerini veya özelliklerini ifade eden temel bir kavramdır. Uygunluk, uygulandığında istenen sonuca ulaşan olası bir eylemi ifade eden algılanan bir sinyal veya görünür bir işaret olarak tanımlanabilir. Yazılım tasarımı bağlamında, olanaklar, kullanıcıların dijital ürünleri nasıl kullanacaklarını hızlı ve sezgisel bir şekilde anlamalarını sağlamada kritik bir rol oynar ve böylece genel kullanılabilirliği ve kullanıcı memnuniyetini artırır.
İlk olarak psikolog James J. Gibson tarafından ekolojik psikoloji bağlamında tanıtılan olanaklılık kavramı, o zamandan beri insan-bilgisayar etkileşimi (HCI) ve UX tasarımı alanında benimsenmiş ve genişletilmiştir. HCI ve UX alanlarında öne çıkan bir isim olan Don Norman, olanaklılık fikrini daha da geliştirerek bunların nesnenin doğasında olan bir özellik olmaktan çok, bir nesne ile kullanıcı arasındaki ilişkide var olduğunu vurguladı. Başka bir deyişle, uygunluk yalnızca bir nesnenin fiziksel özelliklerine göre değil aynı zamanda kullanıcının bilişsel modeli, önceki deneyimleri ve kültürel bağlamına göre de belirlenir.
Yazılım tasarımcıları ve geliştiricileri, açık ve sezgisel olanaklar sunan, kullanıcıların açık talimatlara veya deneme-yanılma yöntemine dayanmaksızın etkileşim olanaklarını kolayca anlamalarına olanak tanıyan dijital ürünler yaratmaya çalışmaktadır. Araştırmalar, etkili uygunluk tasarımının kullanıcı katılımını, memnuniyetini ve elde tutma oranını önemli ölçüde artırabileceğini göstermiştir. Forrester Consulting tarafından AppMaster adına 2019 yılında yürütülen bir araştırmada, güçlü uygunluk tasarımına sahip uygulamaların, daha zayıf uygunluk tasarımına sahip uygulamalarla karşılaştırıldığında kullanıcı etkileşiminde %45 artış ve kullanıcı kaybı oranında %32 azalma görüldüğü tespit edildi.
AppMaster no-code platformu bağlamında, kullanıcılara güçlü web, mobil ve arka uç uygulamalarını kolaylıkla oluşturma konusunda rehberlik eden çeşitli görsel ipuçları ve etkileşimli tasarım öğeleri aracılığıyla olanaklar uygulanır. Örneğin, platformun drag-and-drop arayüzü görsel olanaklardan yararlanarak kullanıcıların bileşenleri düzenlemek ve istedikleri kullanıcı arayüzünü (UI) oluşturmak için nesneleri tıklatabileceğini, tutabileceğini ve taşıyabileceğini açıkça ortaya koyuyor.
Ek olarak AppMaster, belirli bir etkileşimli bileşenin nasıl kullanılması gerektiğini ileten görsel veya işitsel ipuçları olan gösterenleri kullanır. Örneğin, tıklandığında basılı görünen bir düğme, tıklanabilir bir öğenin göstergesi olarak hizmet eder. Bu arada, belirli bir tasarım öğesinin işlevinin kısa bir açıklamasını görüntüleyen gezinip bir araç ipucu, başka bir belirteç biçimi olarak hareket ederek kullanıcılara platformda gezinirken gerçek zamanlı rehberlik sağlar.
Etkili uygunluk tasarımı aynı zamanda tasarımcıların kullanıcı tabanlarının çeşitli algısal ve bilişsel yeteneklerini dikkate almasını gerektirir. Renk körü kullanıcılar için görsel ipuçları sağlamak veya sınırlı motor becerileri olan kullanıcılar için erişilebilirliği artıran özelliklerin uygulanması gibi kapsayıcı tasarım uygulamaları, dijital ürünlerin çok çeşitli kullanıcılara hitap etmesini sağlamada kritik bir rol oynamaktadır. AppMaster, tasarımcılara Web İçeriği Erişilebilirlik Yönergeleri (WCAG) 2.1 ile uyumlu uygulamalar oluşturma seçenekleri sunarak kapsayıcı tasarımı teşvik etmeye kendini adamıştır ve tüm yeteneklere sahip kullanıcıların kesintisiz ve erişilebilir bir deneyimden yararlanabilmesini sağlar.
Üstelik AppMaster uygulamalarındaki olanaklar genellikle yerleşik tasarım modellerine ve geleneklere göre tasarlanır. En iyi uygulamalara ve tutarlı kullanıcı arayüzü tasarım ilkelerine bağlılık, kullanıcıların minimum öğrenme eğrisi veya bilişsel ek yük ile bir uygulamadan diğerine sorunsuz bir şekilde geçiş yapmasına olanak tanıyarak kullanılabilirliğin daha da geliştirilmesine yardımcı olur.
Özetle, uygunluk, kullanıcı deneyimi ve tasarımda, etkileşim potansiyelini kullanıcıya ileten bir nesnenin veya arayüzün özelliklerine veya karakteristiklerine atıfta bulunan kritik bir kavramdır. Tasarımcılar, kullanıcılar ile etkileşime girdikleri dijital ürünler arasındaki ilişkiyi dikkate alarak kullanılabilirliği, erişilebilirliği ve genel kullanıcı memnuniyetini artıran etkili olanaklar yaratabilirler. AppMaster no-code platformu bu tasarım ilkelerini örneklendirerek kullanıcıların çeşitli hedef kitlelere yönelik güçlü, sezgisel ve erişilebilir uygulamalar oluşturmak için kolayca gezinebilmesini ve platformu kullanabilmesini sağlar.
