Async/Await to konstrukcja programistyczna wykorzystywana w kontekście rozwoju backendu w celu uproszczenia i usprawnienia procesu pracy z kodem asynchronicznym. Kod asynchroniczny umożliwia wydajniejszą i współbieżną realizację zadań w sposób nieblokujący, co jest kluczowe w przypadku aplikacji o dużej wydajności i responsywności. Deweloperzy backendu często wykorzystują kod asynchroniczny do operacji obejmujących operacje we/wy, takie jak odczytywanie i zapisywanie w bazie danych, wysyłanie żądań sieciowych lub interakcja z systemem plików.
Pod wzorcem Async/Await programiści wykorzystują funkcje asynchroniczne i obietnice . Funkcje asynchroniczne deklaruje się za pomocą słowa kluczowego async , które wskazuje, że funkcja może wykonywać jedną lub więcej operacji asynchronicznych. Po wywołaniu funkcja asynchroniczna zwraca obietnicę , która jest obiektem reprezentującym ostateczne zakończenie (lub niepowodzenie) operacji asynchronicznej i umożliwia programistom dołączenie wywołań zwrotnych, które będą wywoływane po zakończeniu operacji.
Z drugiej strony słowo kluczowe await jest używane wewnątrz funkcji asynchronicznej w celu wstrzymania wykonywania funkcji do czasu rozwiązania określonej obietnicy. Umożliwia to programistom pisanie kodu asynchronicznego, który bardziej przypomina kod synchroniczny, zapewniając w ten sposób bardziej czytelne i łatwiejsze w utrzymaniu podejście do obsługi operacji asynchronicznych.
Konstrukcja Async/Await pojawiła się jako ewolucja poprzednich technik programowania asynchronicznego, takich jak wywołania zwrotne i obietnice . Chociaż te wcześniejsze techniki poprawiały współbieżność i wydajność aplikacji, często skutkowały złożonymi i trudnymi w utrzymaniu strukturami kodu, powszechnie określanymi jako „piekło wywołań zwrotnych” lub „piramida zagłady”. Wprowadzenie Async/Await rozwiązało te wyzwania, umożliwiając programistom pisanie czystszego i bardziej czytelnego kodu, który jest łatwiejszy do uzasadnienia i debugowania.
Async/Await stał się powszechnie stosowany w tworzeniu backendu dzięki rosnącej popularności języków takich jak JavaScript, TypeScript, Python, C# i Rust, które obsługują ten wzorzec programowania. Na przykład Node.js, wieloplatformowe środowisko uruchomieniowe JavaScript o otwartym kodzie źródłowym, zbudowane na silniku Chrome V8, zawiera Async/Await jako podstawową część swojego modelu programowania asynchronicznego od czasu wydania Node.js 7.6 (luty 2017 r.).
Biorąc pod uwagę znaczenie Async/Await w nowoczesnym rozwoju backendu, platforma AppMaster no-code kładzie również nacisk na efektywne zarządzanie operacjami asynchronicznymi poprzez generowanie kodu źródłowego z odpowiednimi konstrukcjami Async/Await w obsługiwanych językach, takich jak Go (golang) dla aplikacji backendowych , TypeScript dla aplikacji internetowych (framework Vue3) i Kotlin dla aplikacji na Androida ( Jetpack Compose) lub Swift dla iOS ( SwiftUI) w podejściu opartym na serwerze.
Na przykład podczas tworzenia procesów biznesowych za pomocą wizualnego projektanta BP AppMaster klienci mogą efektywnie projektować logikę zaplecza, która może obejmować asynchroniczne operacje na bazach danych, żądania sieciowe lub inne zadania związane z we/wy. Gdy klient naciśnie przycisk „Publikuj”, AppMaster automatycznie generuje kod źródłowy z odpowiednimi konstrukcjami Async/Await w celu zarządzania operacjami asynchronicznymi, zapewniając optymalną wydajność, skalowalność i łatwość konserwacji powstałych aplikacji. Poza tym AppMaster generuje również obszerną dokumentację kodu, w tym skrypty migracji schematu bazy danych i specyfikacje Swagger (OpenAPI) dla interfejsów API, co jeszcze bardziej upraszcza integrację z innymi usługami i systemami.
Async/Await to kluczowy wzorzec programistyczny w rozwoju backendu, służący do zarządzania operacjami asynchronicznymi i ich orkiestrowania w zwięzły, przejrzysty i łatwy w utrzymaniu sposób. Stał się istotnym elementem nowoczesnych języków i narzędzi programowania, w tym platformy no-code AppMaster, która maksymalizuje wydajność i jakość generowanych aplikacji backendowych, webowych i mobilnych, minimalizując jednocześnie dług techniczny i koszty rozwoju.
